what man can do

Solaris

Maandag is op gevorderde leeftijd Stanislaw Lem overleden. De man zou een goed voorbeeld van vaak zeer entertainende en toch diepgaande literatuur zijn; boeken die dan ook nog eens goede verfimingen opleveren.

Ik ben altijd van plan geweest om mij eens te verdiepen in science fiction literatuur, want al die groot-inquisiteurs en die madeleines worden misschien wat te droog. Iedereen kan titels voorstellen en dan kan iedereen daar van profiteren als ie nog eens een goed boek wil lezen om tegen de klok van twaalven mee uit te pakken in een literair café.

Al zullen sommigen dan eerder in de toiletten te vinden zijn.

Ik heb nog nooit een boek van Lem gelezen, maar Solaris (van Tarkovski) was wel een heel goede film. Vandaar is dat mijn tip. Voor de rest heb ik ook nog niet veel science fiction gelezen. Het is misschien goed om een onderscheid tussen fantasy en science fiction te maken, al is dat waarschijnlijk moeilijk aangezien de genres toch verwant zijn en in elkaar over lopen.

Solaris dus. En misschien ook Slaughterhouse 5 van Kurt Vonnegut. Dat heeft genoeg science fiction elementen om geklassificeerd te worden als science fiction en het is steengoed.

zwijg en bijt

Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Is het een kromme latexdildo? Nee, niets van dat alles. Op deze afbeelding zie je een orthodontisch juweeltje, genaamd de zwijg- en bijtbeugel. Voorlopig heeft het dingetje mij nog slechts slapeloze nachten en hoongelach binnen mijn sociale omgeving opgeleverd. Op termijn hoop ik op een recht gebit en een bijhorende zwijg- en zuigvriendin.

wolf

mijn naam is wolf. ik kom van ver.
achter de zee liep ik onder de maan. de maan gaf me mijn tanden, en stuurde me halzen. toen viel de maan. over de zee liep ik hierheen, weg van de zon. achter de bergen joeg ik in de sneeuw, voor de mensen kwamen. het leven sliep onder mijn vacht.
de zon volgde mij over zee, en met haar, arenden. ik zie ze vaak. ze cirkelen hoog boven mij. ze brengen de wind mee, en de wind brengt mensen van over zee.
mensen volgen de zon, en zijn bang voor mijn ogen in de nacht. bang voor mijn tanden, mijn koude klauwen. zij haten mij. ik zie het in hun ogen van vuur. ze willen mijn witte vacht wegbranden.
maar ik bescherm het leven onder mijn vacht. ik bescherm het met de tanden en klauwen van de maan.

MOEIDU

De eerste blog waar ik (af en toe) actief aan meegewerkt heb. Als je wil weten hoe het videoproject MOEIDU is verder gezet, klik dan even op de link.

Als je daarna een beetje geïnteresseerd bent, kan je zelfs op dinsdag 21 maart om 20u eens een kijkje gaan nemen. Ik zal er dan niet zijn, want ik zit nog in Wenen, maar ik denk dat het wel de moeite zal zijn. Ik zou gaan kijken.

Saluut!

P.S.: P.I.M.P., Toon heeft de stad Antwerpen 4000 euro aan subsidies lichter gemaakt voor dit project. Zeker eens checken dus.

Luciede droom?

Van zondag op maandag heb ik precies een soort luciede droom gehad. 't Is dat ik 'em nu nog weet, omdat meteen mijn relaas gedaan heb aan Maarten.
Ik was van een steile helling, genre Ardennen, aan het lopen. Ik ging super hard, sneller dan ge normaal zou kunnen doen, want ik was mij aan het afvragen hoe ik zou stoppen. Ik had gene schrik, het was wel erg spannend. Omdat ik zo snel liep, was ik me heel bewust van waar en hoe ik mijn voeten neerzette. Mijn voetzolen skipten enkel de grond en mijn passen werden telkens groter. Op een bepaald moment zet ik mijn linkervoet tegen de zijkant van een rots die diametraal op de helling stond. Hierdoor wordt mijn voet/been loodrecht op een rotsoppervlak geplaatst. Ik loop gewoon door. Maar ik stel me er meteen daarna vragen bij, want met die snelheid met je voet (en dus been) loodrecht ergens op terecht komen, kán niet. Ik speel de sequentie (het moment net voor, tijdens en na dat ik m'n voet tegen die rots zet) een aantal keer terug en probeer het er natuurlijker te laten uit zien. Ik probeer de pijn te voelen die ik normaal zou voelen, want zo'n kracht moet mijn bot wel versplinteren. Terwijl ik dit stukje een paar keer herbeleef, telkens een beetje anders, word ik wakker.

Een Tent voor de echte Vent

Een "Tent voor de echte Vent" kan inderdaad moeilijk door het leven gaan zonder naam. Hoboconstruct was als eerste gedacht niet te min, maar we moeten hier verder over brainstormen. En is dit nu wel toevallig geen uitgelezen mogelijkheid van een blog? Misschien kan er zelfs een fotoreportage komen van de tent (wel noodgedwongen als nieuwe post dan) ter ondersteuning van de queeste naar een naam voor het kind (best dan terug als comment op deze post).

"Slet" is al genomen als naam voor de stofzuiger ten huize Begijnenvest (ook op deze site te lezen). We moeten proberen minstens even goed te doen qua benaming van onze "Tent voor de echte Vent".

Bloggerdebloggerdeblog

Hey blogkabouters,

de eerste post van maart is zo te zien ook voor mij. Uit het verre Wenen zal ik regelmatig wel eens een lijntje posten. Hopelijk blijft de blog wat levendig, dan kan ik dat lezen terwijl ik hier aan m'n thesis zit te werken (aan m'n thesis zou moeten zitten werken).

Ik zit ook zeker te wachten op een post van de uiterst enigmatische schrielski.

Wiederschauen!